Eenzaamheid, kun je daar iemand anders bij helpen? En hoe dan wel?
Kun je een ander van eenzaamheid afhelpen?
Iemand die last heeft van eenzaamheid heeft last van een gevoel, een verdrietig en naar gevoel. Troost bieden, ja, dat kan. En afleiding. Maar daarmee houdt het eigenlijk wel op. Iemand die last heeft van eenzaamheid moet vooral zichzelf leren helpen. De beste hulp die je kunt geven is dan ook: de ander (voorzichtig) de weg wijzen naar echt goede hulp.
Kun je eenzaamheid herkennen bij een ander?
Meestal niet. Eenzaamheid kun je niet zien aan de buitenkant. Net zo min als kiespijn. Wat we zien als we denken dat we eenzaamheid zien, is vaak somberheid, neerslachtigheid en geen zin meer hebben in het leven. Inderdaad, dat zijn vaak de lange termijn effecten van chronische eenzaamheid. In dat stadium is het niet te verwachten dat het één, twee, drie over gaat… Hoe graag je een ander ook wilt helpen, het is dan wel extreem moeilijk. Maar ook mensen zonder die uiterlijkheden kunnen zich heel eenzaam voelen en sombere mensen zin lang niet altijd eenzaam.
Vrijwilligerswerk en eenzaamheid
Als vrijwilliger kom je soms bij mensen die je graag zou willen helpen. Vraag niet te veel van jezelf. Eenzaamheid los je niet op door af en toe een bezoekje te brengen, hoe hartelijk dat ook is. Eenzaamheid is complex, vaak is echt deskundige hulp nodig. Realiseer je dat jouw bezoek, jouw aandacht wel degelijk heel belangrijk is. Vergelijk het maar met iemand die gehandicapt is: je lost er de handicap niet mee op, maar het steunt wel degelijk.
Als familielid
Je maakt je soms erg zorgen om iemand. Dat is niet altijd terecht. We maken soms wel eens de fout te denken dat iemand zich eenzaam voelt, terwijl dat helemaal niet zo is. Aan de andere kant, als iemand zegt zich eenzaam te voelen, geloof het dan maar gerust. Ook als je ziet dat die persoon best contacten heeft. Het is nooit aan de buitenkant te zien of iemand zich eenzaam voelt. Er kan van alles aan de hand zijn… Maar, let op: je intuïtie heb je niet voor niets. Als je je zorgen maakt om iemand, begin er dan eens voorzichtig over. Vaak is het bespreekbaar maken al een geweldige hulp. Stel je eerst op de hoogte van wat eenzaamheid is en wat je vooral niet moet doen. Laat je hart spreken.
Hulp bij (langdurige) eenzaamheid
Net zoals niet iedere vorm van hoofdpijn met een aspirientje is te verhelpen, is de aanpak van eenzaamheid iets wat niet onderschat mag worden. Denk dus niet te snel dat je tekort schiet. Al kun je de ander niet van de eenzaamheid afhelpen, je kunt zeker iets voor de ander betekenen. Dat kan betekenen dat je iemand de weg wijst naar hulp, of dat je aandacht en afleiding biedt.
Soms willen mensen niet
Zijn ze met geen stok te bewegen om iets te doen. Wat je ook probeert, ze willen niet. Het is of ze simpelweg weigeren te doen wat goed voor ze is… Het vraagt wijsheid om hiermee om te gaan. Een goed begin is dan eens te vragen wat de ander nodig heeft en werkelijk te luisteren, er te zijn. Soms is het nodig iemand te wijzen op de eigen verantwoordelijkheid voor het leven. Soms blijkt dat we te veel onze eigen ideeën volgen, in plaats van naar de ander te luisteren.
Kan ik wel iets doen voor een ander?
Natuurlijk kan dat. Ieder mens vindt het heerlijk om aandacht te krijgen. Aandacht, acceptatie en aanraking, het is voedsel voor de ziel. Neem eens het voortouw, ga er op af. Maar let op. Zorg dat het een echt contact is. Maak het contact voor beide partijen leuk. De ander letterlijk in beweging krijgen is een prachtige actie. Maar verwacht niet te veel. En denk anderzijds ook niet te snel dat iemand zich eenzaam voelt. Praat er over, in openheid. Dat is de basis. Het valt niet mee te ontdekken wat het beste is in elke situatie. Zorg dat je weet waar je over praat. Wees geïnformeerd. Weet wat eenzaamheid is en wat je wel en beter niet kunt doen.
