Eenzaamheid doet pijn. Letterlijk. Hoewel je het niet kunt zien aan mensen, zijn et miljoenen die te maken hebben met die pijn.
Ik voel me heel erg eenzaam omdat ik geen vrienden of kennissen heb
Veel langdurig zieke mensen of mensen met een zieke partner hebben weinig sociaal contact en raken sociaal geïsoleerd. Het ergste voor hen is het voortdurend alleen zijn. Er komt zo goed als niemand langs, behalve de thuishulp en af en toe misschien iemand van de familie. Als je langdurig ziek bent of een drukke mantelzorger bent, val je soms buiten de maatschappij, eenzaamheid zijn wordt dan vaak de realiteit.
Hoe pak ik die eenzaamheid aan?
Allereerst is het belangrijk om voor jezelf te weten wat de belangrijkste waarden in jouw leven zijn en of je deze ook terugvindt in je leven (je werk, je relatie, je hobby’s). Je waarden zijn de basis voor de omgang met mensen in je leven.
Mensen die dezelfde waarden delen en waar je op een ontspannen plezierige manier mee kunt omgaan, kunnen je leven weer leuker maken. Dit is pas de eerste stap van je aanpak, maar wel de belangrijkste. De eerste stap om straks verbinding te kunnen maken met de mensen die bij jou passen.
Mijn eenzaamheid doet enorm pijn
Ik zou het wel willen aanpakken, maar ik weet niet hoe ik dat kan veranderen… Eenzaamheid is het fysiek ervaren tekort aan patronen van verbinding met andere mensen. Met andere woorden, eenzaamheid doet letterlijk pijn in je lijf. Voordat je de volgende stappen kunt zetten in het veranderproces, is het belangrijk dat je eerst meer te weten komt over eenzaamheid, weer beter in je vel komt te zitten, dat je weet wie je bent en wat je leuk vindt, waar je goed in bent en dat ook jij er toe doet in deze wereld! Dat is lastig maar niet onmogelijk! Met de juiste hulp en jouw inzet kan het je lukken.
