Hulp vragen bij eenzaamheid is niet vanzelfsprekend. Er zijn een aantal redenen voor. Op een rijtje:
Hulp vragen bij eenzaamheid kan lastig zijn om verschillende redenen. Hier zijn er een paar.
- Je hebt niet het idee dat het eenzaamheid is waar je last van hebt. Dat kan heel goed. Eenzaamheid is vaak beschouwd als een ouderen-ding, terwijl het voor dertigers geaccepteerd is om burn-out te zijn en voor vijftigers om depressief te zijn. Dat is natuurlijk een heel gechargeerde bewering, maar er zit een grond van waarheid in. Als het niet bij je opkomt dat het eenzaamheid is waar je mee worstelt, zoek je ook geen hulp voor eenzaamheid.
- Eenzaamheid wordt al lang geframed als een oude-mensen-probleem. Als je dan veertig bent kan het zijn dat het niet eens bij je opkomt dat je last hebt van eenzaamheid, maar zeker is dat je je niet kunt voorstellen dat je last zou hebben van een ouderenprobleem. Je bent toch geen zeventig!
- Hulp voor eenzaamheid is lastig te vinden. De oorzaak ligt in ons systeem van financieren van de zorg. Voor hulp bij eenzaamheid is in ons stelsel niet voorzien, dus dat wordt niet betaald door de verzekeraar. Dus zijn er geen professionals die zich laten opleiden, dus is er bijna geen hulpaanbod. (Het begint te komen, anno 2020 is het nog vrijwel uitsluitend particulier)
- Onze opvoeding en onderwijs leren ons zelfstandig te zijn. Dat is prima, maar het kan ertoe leiden dat je denkt dat je alles in je eentje moet zien op te lossen. Zo kunnen mensen van zichzelf eisen iets op te lossen waar ze niet toe in staat zijn. Chronische eenzaamheid is zo’n probleem.
- Aangeleerde hulpeloosheid. Ongelofelijk veel mensen hebben als kind ervaren dat ze niets aan eenzaamheid konden doen. Als ze huilden kwam er niemand. Als ze krijsten kwam er niemand. Als ze stil waren kwam er ook niemand. Dan leert een kind dat het niets kan doen om een nare situatie te veranderen. Voelt zo iemand zich later in het leven eenzaam, dan is de aangeleerde hulpeloosheid zo groot dat het niet bij ze opkomt hulp te vragen. Het komt niet eens bij ze op te denken dat het leven anders, zonder eenzaamheid, kan zijn.
Hulp vragen bij eenzaamheid
Eenzaamheid is een biologisch gegeven, net als pijn. Net als pijn is het een signaal dat we iets doen dat ingaat tegen wat gezond voor ons is. Wat dat is, daar kun je alleen antwoord op geven als je alle omstandigheden kent. Waar het dus altijd om gaat is het vinden van de individuele aanpak. Datgene doen wat zorgt dat je die pijn, die eenzaamheid niet meer voelt, daar ligt de oplossing van het lijden aan eenzaamheid. Kom je er niet zelf uit, dan is hulp vragen bij eenzaamheid een bijzonder verstandige stap.
Chronisch eenzaam?
Misschien weet je niet eens dat je ooit, als kind, iets hebt ondervonden waardoor je je vaak eenzaam voelde. Waardoor je je hele leven lang bent blijven proberen eenzaamheid te vermijden. Dan kan het geweldig zijn als er iemand is die jou, niet zo maar alleen met goede bedoelingen, maar met deskundigheid, kan helpen. Niet met pillen, maar met het vinden van de juiste aanpak voor jou.
Misschien had je niet eens in de gaten dat waar jij mee leeft, chronische eenzaamheid is. Vraag hulp en doe er wat aan.
Verbinden is de oplossing
Alleen door ons te verbinden met anderen kunnen we eenzaamheid kwijt raken. Maar niet zo maar met iedereen. Het gaat erom de mensen te vinden waar we ons bij thuis voelen. Dat zijn de mensen die in onze behoeften kunnen voorzien, en aan wie we omgekeerd iets te bieden hebben. Die mensen zul je moeten vinden. Je moet ‘het zelf doen’. Maar wat dat dan precies is wat je moet doen, daar worden we niet voor opgeleid en opgevoed.
Daarom is het zo fijn als er iemand is die jou kan steunen met echt goede informatie en met zinvolle hulp. Die je kan helpen, eerst met het op een rijtje krijgen van wat je wilt en kunt, dan met het zoeken van ‘jouw mensen’.
Veranderen kan altijd
Ten onrechte denken veel mensen die zich al heel lang eenzaam voelen dat voor hen geen hulp mogelijk is. Begrijpelijk is het wel, want de meeste hulp beperkt zich tot gezellige gesprekken en uitjes. En hoe goed bedoeld en fijn ook, tegen eenzaamheid helpt het niet. Wie zulke ervaring heeft, geeft het misschien op. Maar veranderen is op elke leeftijd mogelijk.
Daarom is het verstandig niet op te geven. Hulp vragen bij eenzaamheid is echt een zinvolle zaak. Zoek informatie, oriënteer je en vraag hulp. Bij een psycholoog, de huisarts, of iemand die zich heeft gespecialiseerd in hulp bij eenzaamheid. Accepteer geen flauwe adviezen zoals: ‘je moet meer onder de mensen komen’. Wie daarmee aankomt heeft geen verstand van hulp bij eenzaamheid. Zoek tot je echte hulp hebt gevonden en kom op voor jezelf.
