Mannen en vrouwen zijn geen wezens die elk van een andere planeet komen. Mannen en vrouwen lijken meer op elkaar dan dat ze verschillen.
De tijd dat elk vermeend verschil tussen man en vrouw als politiek incorrect werd beschouwd raakt een beetje achter ons. Natuurlijk zin er verschillen in hoe we dingen ervaren, is het niet door onze genen, dan is het wel door de cultuur, die aan mannen en vouwen andere rollen toebedeelt. Er zijn wel verschillen in de beleving van eenzaamheid, net zoals er verschillen zijn in de levensomstandigheden van mannen en vrouwen.
Gemeten eenzaamheid
De onderzoeken die er zijn geweest naar verschillen in eenzaamheid tussen mannen en vrouwen, zijn behoorlijk tegenstrijdig geweest. Soms werd ontdekt dat mannen veel meer eenzaam waren, dan weer waren de vouwen het meest eenzaam. Dit is de meest waarschijnlijke situatie: over het algemeen werden in onderzoek met gestandaardiseerde vragenlijsten geen grote verschillen gevonden in ervaren eenzaamheid tussen mannen en vrouwen, maar de verschillen die er waren wezen in een groot onderzoek wel steeds op grotere eenzaamheid bij mannen.
Nederland
In ons land heeft het CBS onderzoek gedaan naar eenzaamheid. In 2015 bleek uit da onderzoek dat aanmerkelijk meer mannen dan vrouwen zich eenzaam voelden, of, in de terminologie van het CBS, ‘eenzame mensen zijn’.
Het RIVM, dat het onderzoek naar eenzaamheid in Nederland presenteert, waarbij gebruik gemaakt wordt van cijfers die door GGDen zijn verzameld, kwam tot de conclusie dat er verschillen zijn, maar dat die minimaal zijn.
Verschillen zouden groter zijn
Hier en daar bestaat het vermoeden dat vrouwen zich gemakkelijker uitspreken over emoties en deze ook vaker benoemen, wat het rapporteren van eenzaamheid eenvoudiger maakt. Daardoor zou een scheef beeld ontstaan, waarbij manen niet zeggen zich eenzaam te voelen, terwijl ze het in feite wel ervaren. Dit soort ideeën valt moeilijk hard te maken, maar het is wel een factor die je niet uit uit oog mag verliezen.
Andere aanpak nodig?
Eenzaamheid oplossen is altijd een individuele zaak. Het is een zoektocht naar wat voor deze persoon, in deze situatie, op dit moment zinvol is. Dat is iets wat iemand zelf moet doen. Daarbij kan het nodig zijn nieuwe life skills te leren. Maar deze zijn voor mannen en vrouwen niet zo uiteenlopend dat een andere aanpak nodig is.
Persoonlijke voorkeur
Voor het aanpakken van eenzaamheid is het dus niet nodig onderscheid te maken tussen een aanpak voor mannen en een aanpak voor vrouwen. Wel kan het plezierig zijn voor mensen om in een homogene groep begeleid te worden, maar of dat altijd zo verstandig is, is de vraag. Juist het oefenen in soepel omgaan met anderen, van welk geslacht ook, kan een bijdrage leveren aan het verminderen van eenzaamheid.
Aanpak van eenzaamheid
Eenzaamheid oplossen bestaat altijd uit twee fasen: eerst moeten de gevolgen van eenzaamheid enigszins verminderen, zodat het brein weer wat normaler functioneert. (Minder bang, achterdochtig, etc.) en daarna moet de persoon op zoek naar wat er bij deze unieke persoon past als oplossing van eenzaamheid. Wat je kunt doen aan eenzaamheid is volstrekt individueel bepaald.
Hoe iemand eenzaamheid ervaart is vrijwel niet onder woorden te brengen, laat staan te vergelijken met hoe een ander dat ervaart. De mate van last (hoe vaak je je eenzaam voelt, hoe je het omschrijft) valt nog wel te vergelijken, maar en gevoel is een gevoel en ieder voelt de eigen pijn het best. He tis geen wedstrijd, ook niet tussen man en vrouw. Dat mannen én vrouwen zich (erg) eenzaam kunnen voelen, astaat als een paal boven water.
Gezondheidsgevolgen voor man en vrouw
De gevolgen voor de gezondheid van langdurige eenzaamheid beginnen pas nu door te dringen tot ‘de wetenschap’ Was er in kleine kring al zo’n 20 jaar aandacht voor (zie bv. Cacioppo), pas de afgelopen jaren is er meer aandacht voor de lange termijn gevolgen van eenzaamheid. De verwachting is dat meer en meer bekend zal worden over de verschillende gevolgen voor mannen en vrouwen.
