De meeste relatiesoorten zijn eeuwenoud. Sinds we in materieel opzicht niet meer zo strikt afhankelijk zijn van bepaalde mensen, is het makkelijker geworden om alleen te leven of om een LAT relatie te hebben.
LAT-relatie… maakt dat je eenzaam?
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) houdt veel van ons bij. Zo weten we vrij nauwkeurig hoeveel mensen zich eenzaam voelen, op basis van de bevolkingsaantallen en de regelmatige onderzoeken die al tientallen jaren in Nederland worden uitgevoerd.
Vaak wordt gedacht dat alleen wonen gelijk staat aan single zijn. Dat dat niet opgaat, laat het CBS ons zien. Hier zie je cijfers.
Je ziet dat de afgelopen jaren de groei van eenpersoons huishoudens enorm is geweest. We zijn door onze welvaart steeds meer instaat om in ons eentje een huishouden te voeren.
Trek uit die getallen nu niet de conclusie dat ‘dus’ de singles zonder (LAT-) relatie zich eenzaam voelen. Eenzaamheid is een persoonlijke ervaring, die niet af te meten is aan het aantal contacten dat je hebt of aan het wel of niet samenwonen of hebben van een relatie.
Wel is het zo dat de kans op eenzaamheid groter is als je alleen woont en/of geen relatie hebt. Daar moet je dus zelf goed mee omgaan. Net zoals je bewust kiest om wel of niet te roken, kun je bewust kiezen je leven wel of niet te delen met anderen.
Single en eenzaam: totaal verschillende dingen
De ultieme uiting van individualiteit is misschien wel te vinden in hoe we wonen. Waarschijnlijk hebben nog nooit in de geschiedenis zoveel mensen alleen geleefd als in de huidige tijd. In de komende jaren zal het aantal alleenstaanden naar verwachting onverminderd toenemen: in Nederland van 2,5 miljoen in 2005 naar 3,3 miljoen in 2025.[1] In België is het percentage alleenstaanden de afgelopen twintig jaar toegenomen van 35 tot 40 procent van de bevolking, lokaal tot 50% toenemend, zodat er nu bijna twee miljoen alleenwonenden zijn.
Toch beschouwen de meeste mensen het alleen leven niet als een eindstation, niet als doel op zich. Dat is in tegenspraak met hun gedrag. Jan Latten, die als demograaf van het CBS jarenlang de cijfers van samenwonenden en alleenwonenden in Nederland duidde, omschreef het eens zo: ‘de happy single zorgt goed voor zichzelf en richt een fijn huis in, waar zij of hij vervolgens iemand bij zoekt om nog gelukkiger te worden’. Tja, als iedereen het zo doet, blijven we allemaal alleen.
LAT is lastig
In al onze relaties spelen patronen een cruciale rol. Patronen in hoe we met elkaar omgaan, verwachtingspatronen over hoe deze soort relatie hoort te zijn, hoe je je in dit soort relatie ten opzichte van elkaar moet gedragen. Patronen ook in de frequentie waarmee je elkaar ziet. Patronen in wat je wel of niet samen doet.
Voor deze beide relatiesoorten hebben we niet veel goede voorbeelden, geen eeuwenoude rolmodellen. Dat maakt dat dit soort relaties steeds opnieuw vormgegeven moet worden. Dat is een hele opgave, die energie vraagt. Het doet een beetje denken aan een flexwerkplek: elke keer opnieuw bepalen wat je plaats in de pikorde is, en je plek in de ruimte.
Zo zie je dat ook in dit soort relaties op enig moment een vast patroon heeft: je dagindeling staat redelijk vast, je weet bij wie je de weekenden bent… en dat is maar goed ook . Wij mensen worden niet erg gelukkig van veranderingen in onze relaties, ook niet van veranderingen binnen onze relatie. Het maakt eenzaam.
Zorgen voor jezelf
Of je nu alleen woont of niet, je zult voor jezelf moeten zorgen. Vaak denken we daarbij dan aan het zorgen voor woonruimte, eten en drinken, je gezondheid. Zorgen dat je er een beetje goed uitziet: fris gewassen en met iets behoorlijks aan je lijf. Maar het allerbelangrijkste is misschien wel het zorgen voor je relaties: ervoor zorgen dat je ze hebt en ze verzorgen met de aandacht die ze verdienen.
[1] Bron: planbureau voor de leefomgeving
